Hieronder een longread die verschenen is op de website van mijn practoraat hybride onderwijs van het Centrum Top Techniek.
{Disclaimer: ik heb weer iets te veel in de filosofische teksten gezeten. Ik heb daarom extra mijn best gedaan om mijn verhaal zo gestructureerd mogelijk te vertellen, met kopjes en zo.}
De doos
Het zou zo maar kunnen dat ik in deze blog de doos van Pandora een klein beetje open. De mythe over de doos van Pandora gaat over een doos[1] die zij niet mocht openen, want in de doos zat alle onheil van de wereld, maar ook de hoop. Pandora was te nieuwsgierig en opende de doos toch. Alle ellende overspoelde de wereld, maar de hoop bleef achter (in een fantastisch gesprek met Adriaan van Dis vat Stephen Fry het hele verhaal in zes minuten samen).
Nu in mijn onderwijstwitterbubbel de meningen over evidence-based, en evidence-informed onderwijs tegenover elkaar lijken te staan en daar weer tegenover het boerenverstand stelling neemt, herken ik in Pandora het ondeugende type dat we nu in onderwijsonderzoeksland wel kunnen gebruiken. Ze was de vrouw die door de Oppergod gezonden was als wraak op het bezit van de mensen van een cruciale technologie: het vuur.
Mijn punt in deze longread zal zijn: we moeten durven kijken naar herkomst en ontwikkeling van praktijken (inclusief resultaten uit onderzoek), niet alleen naar de uitwerking en het effect ervan. Ik heb het dan over onderzoek(en) in het MBO, maar naar mijn mening geldt het voor onderwijsonderzoek in het algemeen. Het is tevens mijn reactie op het manifest dat de MBO-raad onlangs publiceerde.
Continue reading