Als lector bij NCOI schreef ik mee aan een artikel over twee zogenaamde Ipadscholen. Hieronder het eerste deel van de tekst. Het gehele artikel is hier te vinden.
De school als community of practice
Heleen van den Engel en Martijn van Schaik
Sociaal leren-theoreticus Etienne Wenger bedacht de term community of practice als “groepen van mensen die een zorg of een passie voor iets wat ze doen delen, en die leren hoe zij zich professioneel kunnen verbeteren door regelmatig de interactie met elkaar te zoeken” (Lave & Wenger 1991). Volgens Wenger groeit bij een toenemend aantal mensen en organisaties in verschillende sectoren de overtuiging dat een communities of practice een sleutel tot prestatieverbetering kan zijn.
Dit geldt zeker voor het onderwijs, waar de instelling van communities of practice (CoP) onder leraren en leiders alom wordt beschouwd als een veelbelovende strategie voor duurzame, inhoudelijke verbetering van de school. “Het pad naar verandering in de klas,” schrijft Stanford Onderwijs Professor Milbrey McLaughlin (2000), “ligt binnen en gaat via professionele leergemeenschappen.” Herontwerp van scholen herontwerp van scholen richt zich steeds vaker op het creëren van structuren waarbinnen leerkrachten kunnen samenwerken en reflecteren op hun praktijkervaringen. Op deze wijze bouwen zij gedeelde kennis op over hoe zij het leren van leerlingen en studenten in grote schoolgemeenschappen effectief kunnen ondersteunen.