Werk (en denk!) ontwikkelingsgericht
Onlangs werd in een teamsvergadering gesignaleerd dat ik wat geïrriteerd klonk. Dat was een juiste signalering. Als ik er nu aan terugdenk zat de irritatie daarin waar ik binnen de onderwijskunde vaak moeite mee heb: het zó gedetailleerd in gaan op een concept of model dat het probleem dat ermee opgelost zou moeten worden uit beeld raakt. Krachtigere termen voor die irritatie: onderwijskundig geneuzel en mierenneukerij.
Reactie op Amber: een ruwe schets voor lerarenopleiding
Alweer ruime tijd geleden schreef Amber Walraven een blog over de lerarenopleidingen. Dat was een uitnodiging om de discussie te starten. Ik tweette dat ik nog zou reageren. Bij deze. Het citaat uit het stuk van staatsecretaris Dekker dat mij in het bijzonder aanzette tot schrijven was: “Als scholen nieuwe vakken ontwerpen of multidisciplinair werken, […]
Wie of wat ben ik? Reflectie n.a.v. de Docentendenktank
Even een korte zijstap in het verhaal over mijn ervaringen als leraar-onderzoeker. In het Nederlands vanwege de aanleiding die onderwijsfilosoof Simon Verwer mij hiervoor biedt door het ‘onderwijspedagogische weten en gedachtegoed’ weer eens te benoemen. Een korte reflectie over wie en wat ik eigenlijk ben, omdat onderwijskundigen hardhandig aangepakt werden door Marc Oskam, docenten die […]