Werk (en denk!) ontwikkelingsgericht
Onlangs werd in een teamsvergadering gesignaleerd dat ik wat geïrriteerd klonk. Dat was een juiste signalering. Als ik er nu aan terugdenk zat de irritatie daarin waar ik binnen de onderwijskunde vaak moeite mee heb: het zó gedetailleerd in gaan op een concept of model dat het probleem dat ermee opgelost zou moeten worden uit beeld raakt. Krachtigere termen voor die irritatie: onderwijskundig geneuzel en mierenneukerij.
Reactie op Amber: een ruwe schets voor lerarenopleiding
Alweer ruime tijd geleden schreef Amber Walraven een blog over de lerarenopleidingen. Dat was een uitnodiging om de discussie te starten. Ik tweette dat ik nog zou reageren. Bij deze. Het citaat uit het stuk van staatsecretaris Dekker dat mij in het bijzonder aanzette tot schrijven was: “Als scholen nieuwe vakken ontwerpen of multidisciplinair werken, […]
Biesta & Langeveld: virtuoos tussen omgang en opvoeding
Na drie inspirerende sessies en een gesprek met Gert Biesta naar aanleiding van Het prachtige risico van onderwijs (met dank aan @woutersanderse), kan ik het niet laten eerdere gedachten die ik had (en opschreef) in een nieuw perspectief te plaatsen. Het gaat om hoe ik Langevelds Beknopte theoretische pedagogiek herinner; wat ik ooit van de […]