Samen in de zone van naaste ontwikkeling

Weten jullie nog dat ik wat kritisch was over de opzet en vooral inhoud van een professionele leergemeenschap (PLG) waarin ik met collega’s onderwijs zou moeten gaan verbeteren? Ik schreef er een blog over, misschien iets te veel uit irritatie. Achteraf denk ik dat daar, althans voor mij, iets uit is gekomen waar van geleerd… Lees meer: Horizon en toekomst

Er werd mij gevraag mijn kijk op een document met onderwijskundige kaders te geven. Dat is mijn werk, deels, dus dat doe ik graag. Bovendien ging het stuk ook mijn eigen werk aan, dus ik wilde wel even weten hoe ingekaderd ik zou gaan worden, of niet. Om nu te voorkomen dat deze blogs verworden tot een serie gestolde onderwijskundige irritaties en, nog belangrijker, dat ik een oude cynicus wordt die alles al eens gezegd heeft en diep zucht alsof niemand ooit luistert, zoek ik dus de opbouw. (Ik heb dus ook op zinsniveau vragen en suggesties naar de betrokkene gestuurd.

Onlangs werd in een teamsvergadering gesignaleerd dat ik wat geïrriteerd klonk. Dat was een juiste signalering. Als ik er nu aan terugdenk zat de irritatie daarin waar ik binnen de onderwijskunde vaak moeite mee heb: het zó gedetailleerd in gaan op een concept of model dat het probleem dat ermee opgelost zou moeten worden uit beeld raakt. Krachtigere termen voor die irritatie: onderwijskundig geneuzel en mierenneukerij.